Pierwszego dnia zaczęliśmy patriotycznie i elegancko – od Łuku Triumfalnego i Pól Elizejskich. Ogromny Łuk Triumfalny sprawił na nas duże wrażenie. Widząc go wcześniej na zdjęciach nie zdawałam sobie sprawy z jego wielkości. Zapoczątkowany zgodnie z wolą Napoleona Buonaparte po jego zwycięstwie pod Austerlitz a ukończony w 1836 r. jest widocznym z daleka i pełnym patosu pomnikiem zwycięstw cesarza Francuzów i jego armii. Olbrzymi łuk ozdabiają realistyczne, pełne dynamizmu płaskorzeźby i rzeźby. Dwie najważniejsze przedstawiają Napoleona i Marsyliankę. Na kolumnach łuku wyrzeźbiono nazwy pól bitewnych i nazwiska cesarskich generałów – nie brak tu oczywiście akcentów polskich. Pod łukiem od zakończenia I wojny światowej mieści się Grób Nieznanego Żołnierza.
Łuk Triumfalny
Tablice z nazwami bitew napoleońskich i nazwiskami generałów
Płaskorzeźby: Napoleon i Marsylianka wiodąca do walki
Grób Nieznanego Żołnierza
Duży Plac de Gaulle z promieniście rozchodzącymi się spod Łuku Triumfalnego 12 szerokimi alejami został zaprojektowany w XIX w przez odpowiedzialnego za modernizację zabudowy miasta barona Haussmanna po wyburzeniu starych, ciasnych uliczek średniowiecznego Paryża.
Łuk Triumfalny na Placu de Gaulle`a
Plac de Gaulle
Jedną z tych ulic są Pola Elizejskie (Champs-Elysees) - powstała z połowie XVII w szeroka, wysadzana platanami aleja, wzdłuż której zaprojektowano parki i pałace. To tu przechodziły defilady zwycięstwa po zakończeniu I i II wojny światowej - od Łuku Triumfalnego do Placu Zgody (Concorde) a obecnie co roku w rocznicę zdobycia Bastylii odbywa się tu parada wojskowa. Przy alei znajduje się siedziba prezydenta Francji - Pałac Elizejski oraz klasycystyczno - secesyjne Wielki Pałac i Mały, w którym mieści się Muzeum Sztuki ze zbiorami malarstwa najwspanialszych malarzy: Rubensa, Rembrandta oraz Renoira. Obecnie w pięknych, często secesyjnych kamienicach kuszą swymi wyrobami sklepy znanych firm i restauracje, również salon Renault, który nie omieszkałam odwiedzić, aby zrobić zdjęcia najnowszych samochodów ulubionej przez mojego męża marki. Pola Elizejskie, zwane salonem Paryża, są jedną z najdroższych ulic świata i pierwszą, na której zastosowano asfalt - już w 1824 vr.
Pola Elizejskie
Secesyjne kamienice
Pola Elizejskie wysadzane są platanami
A teraz coś dla mojego męża...
Wspaniała secesja
Przydzielony nam czas wolny poświęciłam na spacer okolicznymi spokojnymi ulicami, na których mieszczą się eleganckie sklepy i butiki ( Aleja Monteigne) oraz 3 kościoły, w tym jeden włoski a jeden amerykański przy Alei Jerzego V. Między tymi ulicami, trochę nieoczekiwanie, doszłam do bulwaru nad Sekwaną z widokiem na wieżę Eiffla. Jak później okazało się, był to plac de l`Alma, na którym zginęła w wypadku samochodowym księżna Diana.
Eklektyczny pałacyk
Wejście do jednego z kościołów
Aleja Monteigne
Dwa światy: zagubiony wśród wysokich domów kościół i "Szalony koń"
Budynek z ogrodami na tarasach
Amerykańska katedra Św. Trójcy zbudowana w XIX w. w stylu angielskiego gotyku posiada ładne witraże, obrazy, pięknie rzeźbione krzesła z amerykańskimi emblematami i kopię obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Jest tu również pomnik poległych w czasie obu wojen światowych.
Amerykańska katedra Św. Trójcy
Wnętrze katedry
Następny dzień rozpoczęliśmy od oglądania panoramy Paryża z wieży Montparnasse.
Wieża Montparnasse
Sam Paryż nie zajmuje dużej przestrzeni: tylko obszar 9,5 km na 11 km i w obrębie niego znajduje się mało nowoczesnych wieżowców. Blokowiska, w których obecnie mieszka głównie populacja imigrantów, rozlokowane są w innych miastach na obrzeżach stolicy. Tam też nabrzmiewają problemy kulturowo – społeczno – ekonomiczne związane z odrębnością gett środowisk imigracyjnych. Sam Paryż pozostał w większości niezmieniony od czasów XIX w. z małymi wyjątkami dzielnic obecnie murzyńskich, arabskich czy żydowskich. Przy dobrej pogodzie z liczącej 209 m wieży Montparnasse można zobaczyć całe miasto, przedzielone wijącą się Sekwaną na pół.
Nam w szczególności rzucały się w oczy obiekty częściowo już nam znane, a więc wieża Eiffla;
- Pola Elizejskie przechodzące w Plac Concorde z długimi zabudowaniami Luwru i wzgórze Montmartre z białą bazyliką Sacre-Coeur na szczycie;
oraz leżący u stóp wieży cmentarz Montparnasse i wzniesione w tej dzielnicy nowoczesne biurowce.
Darek pokazał nam również Pałac Luksemburski z ogrodami, do których mieliśmy udać się wkrótce
oraz wielką, złotą kopułę kościoła przy Placu Inwalidów, zbudowanego na polecenie króla Ludwika XIV, gdzie został później pochowany cesarz Napoleon.
Park Luksemburski, Dzielnica Łaciński i wyspa de Cite
Powrót do strony o Paryżu
Powrót do strony głównej o podróżach
