Po tym wspaniałym rozpoczęciu dnia czekała nas prawdziwa uczta, gdyż przenieśliśmy się do Wersalu, który jest już poza granicami Paryża, jako osobna jednostka administracyjna, posiadająca własny ratusz.
Ratusz wersalski
Zajmujące olbrzymią przestrzeń zabudowania pałacowe roztoczyły się przed naszymi oczami szerokim wachlarzem. Pałac, którego budowę rozpoczął w połowie XVII w. król - słońce Ludwik XIV, rozrastał się stopniowo przez kolejne 100 lat, powiększając się o kolejne skrzydła boczne, galerie, tarasy, kaplicę i salę teatralną. Teraz elementy ozdobne głównego budynku pałacowego i ogrodzenia z bramami są odnawiane i powlekane złotem, aby mogły odzyskać wygląd z czasów Ludwika XIV, kiedy to ta rezydencja była ośrodkiem władzy politycznej Francji.
Wersal stanowi duży kompleks urbanistyczny
Brama do Wersalu...
została niedawno powleczona złotem; za nią wchodzi się na dziedziniec, na którym jest kolejna brama, oddzielająca pałac od reszty kompleksu
Kaplica zamkowa
Za budynkami królewskiej rezydencji rozciągają się słynne ogrody wersalskie, będące wzorcem stylu francuskiego dla ogrodów pałacowych w całej Europie. Przechodzi się do nich pod kolumnadą bocznego skrzydła pałacu, oglądając barokową, ogrodową fasadę budynku.
Przejście wzdłuż bocznej ściany pałacu do ogrodów wersalskich
Boczna fasada ogrodowa
Barokowa fasada ogrodowa
Tuż przy pałacu rozciągają się ogrody francuskie
Ogrody zaskoczyły mnie swoimi rozmiarami (100 ha). Mieliśmy godzinę wolnego do określonego czasu wejścia do pałacowych wnętrz a zdążyłam przejść zaledwie ich centralną część - są tak piękne, że nie można po nich przelecieć bez zatrzymywania się. Zachwyciły mnie zarówno pełne rozmachu, geometrycznie wykreślone, wytyczone niskimi żywopłotami kobierce kolorowych kwiatów, jak i labirynty wysokich żywopłotów, kryjące w sobie urocze zakątki z barokowymi i klasycystycznymi rzeźbami.
Wspaniałe ogrody francuskie - wykwintne i doskonałe połączenie żywopłotów z ligustru, klombów kwiatowych i bukszpanów
Po spacerze wśród pełnych splendoru klombów można znaleźć samotność i intymność wśród labiryntów żywopłotów,
gdzie rozmieszczone rzeźby skłaniają do zadumy
Oś środkową ogrodów wyznacza szeroka aleja ze zbiornikami wodnymi i fontannami, prowadząca od pałacu w dół do wodnych kanałów, po których król z dworem pływał gondolami. Aleja ozdobiona jest galerią pięknych rzeźb i kwietnymi klombami.
Wyraźna oś wodna wyznacza centrum ogrodów
Kanał wodny, po którym pływano na gondolach
Fontanna Apolla
Piękne kwiaty - tym razem w centralnej części ogrodów
Żeby tak wspaniale plastycznie i kolorystycznie skomponować kwiaty, trzeba być ogrodnikiem artystą
Rzeźby na brzegach głównego basenu przedstawiają personifikacje francuskich rzek.
Z eleganckimi, klasycystycznymi rzeźbami, ustawionymi wzdłuż wyrównanych i poprzycinanych krzewów i drzew kontrastują barokowe, ekspresyjne fontanny. Jedna z nich przedstawia kąpiące się nimfy a druga – Apolla, wyjeżdżającego słonecznym rydwanem z wody. Po królewskich kanałach, długości 2 km można przejechać się łódką także dziś.
Fontanna z kąpiącymi się nimfami
Fontanna z Apollem
Apollo wyjeżdża rydwanem prosto na Wersal
W miarę, jak wracamy w kierunku pałacu, jego sylwetka ukazuje się nam w coraz bliższej perspektywie i na zmieniającym się tle fontann i schodów. Ta precyzyjnie zaprojektowana, pełna rozmachu i harmonii kompozycja ogrodowa jest dziełem Andre Le Notre. Ludwik XIV zamierzał najpierw zbudować mniejszy pałac, ale po zapoznaniu się ze wspaniałymi planami terenowymi architekta, postanowił postawić większą rezydencję tak, aby architektura łączyła się harmonijnie z przyrodą.
Wejście na główny dziedziniec pałacu ogrodzone jest pięknie kutą, złota bramą, zwieńczoną orłami, królewską koroną i słońcem.
Frontowa fasada budynku niedawno odzyskała swoją świetność z czasów króla Ludwika XIV. Barokowa rezydencja miała przyćmić wielkością i przepychem wszystko, co do tej pory stworzono w naszym kręgu kulturowym.
Fasada frontowa
I rzeczywiście już imponująca marmurowa klatka schodowa, nasuwająca skojarzenia z olbrzymimi antycznymi budowlami, nastraja wchodzącego tu człowieka odpowiednim respektem do zamieszkującego to miejsce króla – słońce.
Klatka schodowa
Schody jak i przedsionek z klasycznymi posągami i piękna kaplica królewska z barokowymi malowidłami na suficie to nieliczne sale o eleganckim, spokojnym wystroju klasycystycznym.
Pozostałe sale, przez które przechodziliśmy, zwiedzając apartamenty królewskie, począwszy od Sali Herkulesa z marmurowymi ścianami i pilastrami oraz olbrzymim plafonem na suficie ...
pełne splendoru, toną w marmurach, bajecznych malowidłach, złoconych stiukach i olbrzymich lustrach.
W niektórych można podziwiać na ścianach malarstwo iluzoryczne, które rozwinęło się za czasów króla ...
a w Wielkiej Sali Straży wiszą dwa olbrzymie historyczne malowidła napoleońskie: „Koronacja cesarzowej Józefiny” i „Rozdanie orłów na sztandary”.
Najsłynniejszą salą jest Galeria Zwierciadlana, w której podpisano Traktat Wersalski, kończący I wojnę światową. Światło wpadające przez 17 łukowych okien, z których jest wspaniały widok na całą oś ogrodów i kanałów, odbija się w olbrzymich lustrach, zawieszonych naprzeciwko.
Galeria zwierciadlana
NIektóre posągi są replikami ich klasycznych pierwowzorów
W wielu salach napotykaliśmy na ślady króla i jego rodziny: w marmurowym Salonie Wenus stoi w niszy posąg Ludwika XIV, w Sali Wojny z kolei wielka stiukowa płaskorzeźba przedstawia zwycięskiego króla, w prywatnych apartamentach króla zachowały się jego meble a w sypialni królowej łóżko, na którym królowe w otoczeniu całego dworu rodziły królewskich potomków...
Wizerunki króla Ludwika XIV
Prywatne apartamenty króla
Sypialnia królowej
Zwiedzaliśmy też apartamenty królowej Marii Leszczyńskiej, córki polskiego króla, która była żoną Ludwika XV. Maria, poślubiona synowi króla - słońce ze względu na to, że nie posiadała żadnych ważnych koneksji z wielkimi dworami europejskimi, więc nie zagrażała Francji wpływami obcych stronnictw politycznych, urodziła królowi 10 dzieci i musiała znosić jego liczne skoki na boki...
Portrety Marii Leszczyńskiej i jej męża Ludwika XV
Sypialnia Marii Leszczyńskiej
Powrót do strony o Paryżu
Powrót do strony głównej o podróżach
